Vanochtend heb ik met een klant gewerkt die ik heel lang niet gezien had. Hij had samen met zijn zoon van 17 een wereldreis gemaakt per zeilschip. Vertelde daar uitgebreid over en liet een stukje video zien. Prachtig om te zien hoe hij – met lange baard en snor – alle ontberingen het hoofd geboden had. De dolfijnen zwommen met hun schip mee, exact de snelheid wetend. Indrukwekkend. Leuk om te weten dat na de dolfijnen de varkens volgen op de intelligentieladder.
Nu zat hij bij mij aan tafel – geknipt en geschoren – in zijn mooie pak en speelde zijn rol weer van de organisatie-adviseur. Hij was onder de indruk van de ontwikkelingen van Het Beloofde Varkensland en mijn leven hier tussen de varkens en de andere beesten. Onze ervaringen hadden veel overeenkomsten. Afgrijselijk Paradijselijk. Veel, zwaar, ontberingen, keihard werken, af en toe het paradijs en weten dat je nooit meer iets anders wilt en kunt.
De filmers, die vanmiddag kwamen, hadden pech met hun apparatuur. Het geluid werkte niet. Na eindeloos heen en weer gepiel besloten om de reportage volgende week te maken.
Boodschappen op de fiets gedaan, heerlijk in de zon naar dat slome winkelcentrum gefietst. Op de terugweg werd ik door de buren op hun erf geroepen en dat werd een uitgebreid bezoek. Ze hadden een kip met kuikentjes, een paar nieuwe koeien en veel zwaluwnestjes met jongen. Er schijnen daar vaak mensen aan te kloppen die op weg zijn om de varkens te aaien en de weg vragen. De hele buurt praat over wat ik doe en ze vinden het machtig interessant. Ze vertelden ook nog een gruwelijk verhaal over de manier waarop koeien mishandeld worden in de Amerikaanse veehouderij. Dat vertel ik nog wel een andere keer.