Arie Bombarie - Deel 1
verhalen van Moeder de Gans Dafne Westerhof

Zondag 2 juni 2002
"Dafne ik heb een klein gansje voor je, bel je even terug?" Ik sta paf. Gister nog dacht ik 'wat zou het leuk zijn om er een gans bij te hebben, dan zou mijn ark van noach zo langzamerhand compleet zijn'. En nu Arie op de voicemail!

Ik bel meteen terug. Het blijkt een eensdagskuiken uit een broedmachine. "Wil je hem?" "Ja, schreeuw ik terug, natuurlijk. Wanneer kom je, hoe moet ik hem verzorgen, wat moet ie eten, hoe ziet ie eruit, wanneer moet ie zwemmen?" Arie lacht en zegt dat ie morgen ergens rond de middag zal verschijnen met de ganzenbaby. "Tot morgen". "Ja tot morgen. Ho, wacht". Ineens realiseer ik me dat ik morgenochtend voor een maand naar Amsterdam vertrek om eindelijk ongestoord te werken aan mijn boek. Geen beesten aan mijn kop, die voortdurend mijn aandacht opeisen en waar ik zo gek op ben, dat ze me weerloos maken en ze niks kan weigeren.

Maandag 3 juni 2002
Natuurlijk ben ik niet naar Amsterdam gegaan. Toen Arie voorstelde om hem dan eerst zelf maar een maandje te houden was de keuze snel gemaakt. En wat ben ik daar achteraf blij om! Ik zou mezelf iets heel bijzonders ontzegd hebben. Arie kwam en zette een heel klein houten kistje, met een paar luchtgaten in het deksel, voor me op tafel. Ik was net in gesprek met mijn accountant en vertelde hem dat ik iedere dag wel een paar keer gebeld werd. Of ik een natuurwinkel wilde openen, of ik een toom biggen kon opnemen, of ik actie wilde voeren tegen het stierenvechten, een radioreportage, een kranteninterview, een optreden bij Rolf Wouters als varkensdeskundige en zo nog veel meer. "Dat bedoel ik nou" stelde ik hem Arie voor, "en nu dit weer. Dit is de kippenvanger, je weet wel van mijn Amstelpark Kippenactie. Hij heeft een verrassing voor me meegebracht als dank. Moet jij eens opletten wat hier inzit". Ik maakte het kistje open. In het binnenwerk zat een piepklein kooitje. Oooooh! Ik hield m'n adem in.

Wat een prachtig schepseltje. Volkomen kalm, de rust zelve, daar zat een beeldschoon ganzenkuiken. Net een eendje. Prachtig snaveltje, geelgroene donshaartjes en onvoorstelbaar lieve oogjes. Hij zong meteen een snoezig geluidje ter begroeting. We smolten allemaal ter plekke. Ik nam hem eruit. Wat zacht, wat licht, vloeibaar gewoon. "Moet je kijken". Arie nam hem van me over, zette het beestje op de grond en liep weg. Onmiddellijk waggelde het gansje met snelle pasjes en ontroerend kleine uitgestoken vlerkjes achter hem aan. Zodra Arie bleef staan ging het aan z'n voeten zitten. Maakte Arie weer aanstalten, hup, daar kwam ie weer in beweging. "Wacht even" ik liep er snel heen. "Kom maar". En ja hoor daar kwam ie aan.

De rest van de vergadering heeft ie op mijn schoot en in mijn hals geslapen. Steeds weer ging het kopje omhoog en kwam er een arsenaal aan geluidjes. Ik praatte terug en al snel werd duidelijk dat het hier om echt contact maken ging. Wat een wonder.
"Als het een gent* is noem ik hem Arie" riep ik Arie na toen hij wegreed. Ik hing een gevouwen theedoek om mijn nek, legde het kleintje erin en zo bleef hij de eerste week in mijn directe nabijheid. 's Nachts sliep hij op mijn hoofdkussen met zijn kopje onder mijn haar. Beet in mijn lippen en wangen en schreeuwde moord en brand als hij ook maar een seconde alleen gelaten werd. Hij zou als Arie Bombarie verder door het leven gaan en ik als Moeder de Gans. De kleine handenbinder ging mee naar de w.c, in de auto, naar de winkel, naar een klant, zat op mijn schoot tijdens de communicatietrainingen, kortom hij regeerde als een koning mijn leven en ik genoot met volle teugen. Hij groeide als kool en ik besloot iedere maandag een foto hem te maken. Wordt Vervolgd.

gent* - mannetjesgans


Arie Bombarie - Deel 2
Arie gaat naar buiten

De eerste 10 dagen bleven we voornamelijk binnen. Arie had er genoeg aan om de ruimte te verkennen en als ie moe was lag hij braaf aan mijn voeten als ik achter de pc zat. De theedoek om mijn nek was al snel te klein. Een klein rond mandje met een kippengazen dekseltje voldeed ook. Onder de douche gaan werd een probleem. Hij kon niet mee naar binnen want dan zou hij nat worden en de mensen-Arie had mij op het hart gedrukt dat dat absoluut niet mocht. Ik kon me dan heel veel verbeelden als Moeder de Gans, maar hem insmeren met mijn natuurlijk vet uit mijn staartklier was er natuurlijk niet bij.

En Arie had nog geen eigen klier. Hij zou veel te nat worden. Ik zette hem altijd met mand en al in de verste hoek van de douche en zorgde ervoor dat ik de hele tijd met hem in gesprek bleef. Een keer heb ik hem ongeveer 5 minuten alleen moeten laten. Omdat hij de hele tijd in dat mandje om mijn hals hing was ik erg beperkt geworden in mijn bewegingsvrijheid. De koeienstal uitmesten ging wel, maar alles duurde ongeveer 3 x zo lang.

Op een middag ontdekte ik een kip met 10 pasgeboren kuikentjes in het slaaphok van Lolita, een van de hangbuikzwijnen. En er liepen op dat moment zeker 5 of 6 katten in de stal. Ik vloog er op af en begreep dat ik heel snel zou moeten handelen om ze in veiligheid te brengen. Gauw een doos zoeken, terugrennen, diertjes vangen, moeder erbij etc. Met Arie om mijn nek ging het niet snel genoeg. Dan maar even alleen dacht ik. Ik bracht Arie naar de melkerij waar ik hem in een grotere mand op de grond zetten. De deksel bestond uit een raster met vierkante openingen van ongeveer4x4 cm. Toen ik wegliep begon Arie hysterisch te schreeuwen en dat hield niet meer op. Ik rende naar de koeienstal, ving moeder en kuikens die ook in paniek alle kanten heenschoten en hoorde daar dwars doorheen het continue schreeuwen van Arie. Toen ik het reddingsklusje geklaard had was ik nauwelijks 8 minuten bij hem weggeweest. Hoe hij het geflikt heeft weet ik niet maar toen ik terugkwam stond ie bij de deur te krijsen. Hij was op de een of andere manier door dat deksel heengekomen. Geen idee hoe, want de gaten van het deksel zijn gewoon te klein. Maar Arie was het dus wel gelukt.

Na een dag of 10 zijn we eens naar buiten gegaan. Het was prachtig weer, warm, zonnig en het werd tijd.

ps.
bezoek aan Arie Bombarie op afspraak


| mail | hoofdmenu |