Schrijf je in voor de Familie Bofkont Workshop
Voor jong & oud!
Familie Bofkont Workshops op zaterdag en zondag: (klik voor data)
Workshops - Vrijgezellenfeestjes - Teambuilding - Bedrijfsuitjes - Familiebijeenkomsten - Feestvarkens
bekijk de fotoreportagesTeambuilding bij Familie Bofkont om nooit meer te vergeten?
neem contact op met communicatietrainer Dafne Westerhof...
Donderdag 31 maart 2011
De Dag van Geheimpje Verklappen...
Na zoveel zonnige dagen steekt deze grauwe dag
wel heel magertjes af. We zijn verwend :-)
Kunnen twee dingen doen.
Gaan zitten mokken of er iets van maken.
Ja! Laat ik een geheimpje verklappen!
Wie weet het nog?
Sterren op het Doek laatst op Het Beloofde Varkensland?
Met een mystery guest als geportretteerde?
Ik mocht het toen nog niet verklappen. Nu wel.
Het was en is the one and only...... Arjan Ederveen!
Werd ter plekke verliefd op Mozzarello en Familie Bofkont
heeft er weer een grote fan bij.
Kijk naar de fotoreportage
van een geweldige en zonnige dag op Het Beloofde Varkensland.
Binnenkort op TV!
Woensdag 30 maart 2011
De Dag van Boerderij De Bofkont...
Ben soep aan 't koken.Zometeen een groep van 40 man.
Komen lunchen. Bofkontsoep.
Daarna de polder in met de bofkonten.
Boerderij de Bofkont:
Geluksboerderij voor Mens & Dier...
Dinsdag 29 maart 2011
De Dag van Caesar & Gevaarlijke Eddy...
Deze dagen zijn de gedachten bij Caesar.Al een jaar niet meer fysiek aanwezig. Wel in 't hart.
Zie je Caesar voor je, dan denk je ook meteen aan Gevaarlijke Eddy.
Mooie herinneringen.
Wie weet komen er ooit weer wat rammetjes op Het Beloofde Varkensland,
die de slager ontsprongen en oud mogen worden.
Wie weet...
Maandag 28 maart 2011
De Dag van Zeus & La Mama
Workshop dansen met Kalfjes
op Het Beloofde Varkensland - 12 maart 2011
Bekijk
hier de fotoreportage.Zondag 27 maart 2011
De Dag van Het Feestvarken...
Vandaag de Pure Markt in Frankendael.
Ze boffen met dit weer!
Zeeman was ook uitgenodigd.
Maar vandaag ontvangt de Familie Bofkont een feestvarken.
Een grote verjaardagspartij van een dame die vandaag Sara wordt
en dat op Het Beloofde Varkensland wil vieren.
Dus dat gaan we doen en Familie Bofkont vindt het een eer om
haar en haar familie te mogen ontvangen.
Ook zij boffen met dit weer.
Welkom!
PS
Op de taart staat Sara als een lieve granny afgebeeld.
Maar weg met die oude taart!
Tijd voor nieuwe taarten :-)
Zaterdag 26 maart 2011
De Dag van de Eerste Nacht Buiten...
En wie lagen daar vannacht met z'n viertjes onder de hooikap?Kan dat zomaar? Ja dat kon en dat mocht.
Mina & Mozza mogen net als alle andere Bofkonten hun eigen leven gaan inrichten.
Zomer of winter, dag of nacht, ze mogen het zelf weten of ze binnen of buiten willen zijn.
Maar vannacht gaat het vriezen...
Ik hoop maar dat ze dan binnen blijven.
Want eens een bezorgde moeder, altijd een bezorgde moeder :-)
Vrijdag 25 maart 2011
De Dag van Ach Eva...
Een jaar terug - Rechtbank Haarlem - Zaak Eva.De rechter vergeleek haar met een fiets.
En een fiets geef je geen medicatie.
Die kreeg Eva dus ook niet meer.
Hoewel medicatie voor haar van levensbelang was.
Eva is nooit meer uit mijn gedachten geweest.
Op aanraden van de advocaat hield ik de radiostilte in acht.
Waarom? In het belang van de zaak.
Omdat we nog lang niet uitgestreden waren voor haar.
Ik heb me er al die tijd aan gehouden.
Zelfs toen ik een seintje van een dierenopvang kreeg dat ze daar in november gebracht was.
We zijn er onmiddellijk naar toe gesneld.
Met een doos vol medicatie, een warmtelamp en het behandelplan.
Het weerzien was aangrijpend.
Eva herkende me meteen, ze ging aan m'n voeten liggen.
Ze stond nog steeds krom en haar achterhand was nog steeds warm.
Maar bij ons volgende bezoek bleek de medicatie onaangeroerd en de warmtelamp zat ook nog in de doos. Het was inmiddels winter en bitter koud.
Ik wilde Eva meenemen naar Het Beloofde Varkensland om alsnog de noodzakelijke rontgenfoto's te laten maken. Het lukte niet haar hiervoor mee te krijgen.
Het vrat aan me.
Op een dag in januari wist ik 's ochtends ineens dat ik weer naar Eva moest.
Weer die lange reis.
Toen we er aan kwamen, bleek Eva die ochtend gestorven te zijn.
We kregen haar mee. Er is autopsie verricht.
Een bacterie op de hartklep werd haar fataal.
Hoe zou die bacterie daar toch terecht gekomen zijn :-(
Heel bedroefd dat het zo is afgelopen.
Maar opgelucht dat ik het nu eindelijk heb kunnen vertellen.
Het zat me zo hoog en ik kon er geen kant mee op.
Maar de advocaat heeft de juridische strijd recent moeten opgeven.
Want over een dood varken zal geen rechter zich ooit nog buigen.
Na de crematie hebben we Eva's as opgehaald.
Eva uiteindelijk terug op Het Beloofde Varkensland.
PS
Ik wil nogmaals iedereen bedanken die zich voor Eva heeft ingezet.
Overweeg een Eva herdenking. Wie heeft daar behoefte aan?
Dat hoor ik dan graag.
Zelf ga ik proberen te vergeven.
Dat schijnt te helpen.
Zou ik dat van Eva moeten leren?
Donderdag 24 maart 2011
De Dag van Vrouw Vos & Sylvia Witteman...
Wat kunnen varkens toch van het leven genieten.Bejaarde Vrouw Vos beleeft weer een nieuwe lente.
Zorgvuldig zoekt ze een beschut plekje uit.
Dan laat ze zich langzaam door haar stramme achterbenen zakken en daar ligt ze in het zonnetje. Onverstoorbaar.
Haar te zien maakt je hele dag goed.
Leve het varken!
Dezelfde dag weer een column van Sylvia Witteman in de Volkskrant.
Ik geloof niet dat ik die van de Volkskrant op mijn site mag laten zien, maar ik neem de gok. Want zo rauw als Sylvia Witteman schrijft, dat kan er maar eentje.
Leve Sylvia Witteman!
Woensdag 23 maart 2011
De Dag van Lamme Zus als Muze...
Zulke mooie mail krijg je niet vaak.Over pianospelen en inspiratie.
En Lamme Zus als muze.
Wat wil een mens nog meer?
Hoi Dafne,
Het lijkt me leuk even te vertellen hoe Lamme zus me vanochtend heeft geholpen op pianoles!
Ik moest de vorige les "in a sentimental mood" spelen en ik kreeg als respons van de docent dat hij mijn gevoel er niet in hoorde. En dat ik ook niet liet horen dat het liedje eerst sentimenteel is, dan even "troostend" en dan weer sentimenteel.
Dus ik moest een beeld vinden om onder het spelen een beetje aan te denken. En zo kwam ik op het beeld van Lamme Zus en haar hun broertjes/zusjes onder de warmtelamp op de kinderboerderij. Dat was een geschikt sentimenteel beeld voor het eerste deel.
Het tweede deel, het vrolijke troostende deel, is natuurlijk dat Lamme zus heerlijk voor de webcam rondscharrelt in de massagesalon! Het laaste weer sentimentele deel, daar denk ik terug aan hun moeder en broertjes/zusjes (groot sentiment).
Vandaag dus weer les gehad en de docent vond dat er echt iets veranderd was in mijn spel. Bofkonten, bedankt weer!
Dinsdag 22 maart 2011
De Dag van Biggengeluk...
En zo ziet de negenjarige Florine de lente.Biggen in de speeltuin, op schommel en glijbaan.
Aan zoveel geluk valt toch niks meer toe te voegen?
Maandag 21 maart 2011
De Dag van Lente & het eerste Modderbad...
21 maart. Lente! Wat een feest op Het Beloofde Varkensland.Na een lange koude winter hebben de varkens
weer hun eerste modderbad genomen.
Ballenboy was de eerste.
Onmiddellijk gevolgd door Lamme Zus & Zeeuws Meisje.
Overal staan en liggen varkens en koeien te zonnebaden.
Vrouw Vos kwam haar aanleunwoning uit en liet zich
uitgebreid in het zonnetje borstelen door Joep en Bart.
Bart gaat een spreekbeurt geven op school over veganisme
en kwam naar Familie Bofkont voor research en inspiratie.
Hij heeft Rosamunde & Brutale Griet ook uitgebreid geborsteld.
Van hun losse haren heeft ie een paar mooie tennisballen gedraaid.
En de onderwol van Juffrouw Loes heeft ie ook uitgeplukt en meegenomen.
Dan kan ie dat allemaal op school laten zien. Daarmee heeft Bart een primeur.
Want wie weet nou dat wilde zwijnen ook wol hebben waar je een truitje van kan breien?
Nou ja, een poppentruitje dan. Want zo veel wol als een schaap,
heeft Juffrouw Loes nou ook weer niet :-)
Mina & Mozza horen er al helemaal bij op het erf.
Ze zijn het land nog niet opgegaan, maar dat zal vast wel niet lang meer duren.
Mozzarello dat wordt er eentje. Wat een knuffelbuffel!
Hij pakt je in waar je bijstaat. Stapt op iedereen af, mens of dier, maakt niet uit.
Net als Juffrouw Loes en Wildeman is ie de innerlijke kalmte zelve.
Het zelfvertrouwen van het oerbeest. Wat is dat toch mooi.
Zo blij dat Mozzarello er nu ook bij is.
Die gaat mij nog heel veel over koeien leren.
Kan niet wachten...
PS
Zondag 20 maart 2011
De Dag van De Megastal van Het Beloofde Varkensland :-)
Alles is mega aan de 'megastal' op Het Beloofde Varkensland.Mega ruimte, mega stro, mega hooi, mega licht, mega lucht,
mega vrijheid, mega lieve varkens, mega mooie varkens,
mega roze varkens, mega zwarte varkens.
Kortom mega-varkensgeluk.
En het mooiste is:
Ze hoeven daar helemaal niet te zijn. Waarom zouden ze?
Ze kunnen ook zo naar buiten lopen. Dag en nacht, zomer en winter.
Vrijheid, blijheid!
De rechtstreekse verbinding naar dit mega varkensgeluk: megastal.nl
Zaterdag 19 maart 2011
De Dag van Zeeuws Meisje & Lamme Zus...
Vrijdag 18 maart 2011
De Dag van Varkensnekken in de Volkskrant...
De Volkskrant heeft wat met varkensnekken :-)Gister geglaceerde varkensnek in de krant,
vandaag varkensnek met kool en uien.
Ik ben ook dol op varkensnekken.
Zo'n lekkere, warme, harige nek die overgaat in de
warme zachte wangen en niet te vergeten
de heerlijk aanvoelende varkenskeel...
Varkens vinden dat ook lekker, om in hun nek geaaid te worden.
Maar vergis je niet.
Die varkensnekken zijn enorm sterk.
Dat voel je ook aan de spiermassa.
Vooral BabyBig heeft een nek om U tegen te zeggen.
Miss Piggy ook.
Liggende varkens kunnen in volkomen ontspannen toestand met een tikje van hun neus
een voorwerp (of een mens) van 200 kilo lanceren. Vanuit het niks.
Van de ene op de andere seconde.
Heb 't aan den lijve ondervonden.
Miss Piggy. Nog niet eens volwassen. Een opgroeiende big.
Miss Piggy was nog niet zo lang op het erf.
Ik lag heerlijk in het zonnetje.
Met mijn hoofd op Miss Piggy.
Dansmarieke en Heks over me heen gevleid.
Daar kwam Aagje aan (Aagje de Eerste, we spreken over najaar 2004).
Wat Aagje zag zinde haar niet. Jaloers. Ze kwam meteen op Miss Piggy af.
Miss Piggy rook onraad en tilde vliegensvlug haar kop op.
Door het aanspannen van haar nekspieren werd ik gelanceerd.
AU! Wat een kracht!
Ik had bijkans een whiplash te pakken :-(
Dagen daarna liep ik nog met verrekte spieren rond.
Mensen die dus uit zijn op een varkensnek voor bij de kool en uien zijn gewaarschuwd.
Loop op het nog levende varken af en bedenk je op tijd.
Een varkensnek aaien, kriebelen en strelen is veeeeel leuker :-)
Win-win.
Ik zeg doen!
PS
Donderdag 17 maart 2011
De Dag van Viva Las Vegas en de Ouwe Moeder...
Wie is er naar het festival 'Viva las Vegas' geweest?Evenement in de VU over lekker eten zonder dat er dieren voor hoeven lijden of sterven?
En hoe was 't? Ben benieuwd want ik kon niet.
Had mijn eigen Viva Las Vegas hier.
Deze week werk ik met een Vice President Treasury van een internationale financiële dienstverlener. Volgende week moet hij optreden in Las Vegas op een internationale brancheconferentie over valutaconversie.
Leuke klus. Hij kwam bij me terecht via Familie Bofkont.
Zijn geliefde blijkt grote fan te zijn en volgt het wel en wee op Het Beloofde Varkensland op de voet. (hij inmiddels ook, begreep ik).
En zo ontdekte hij dat ik meer kan dan alleen voor varkens en koeien zorgen:-)
Ik kan er namelijk ook voor zorgen dat hij straks als een boeiende spreker op een groot podium in Las Vegas staat.
We leven in interessante tijden. Tien jaar geleden was het ondenkbaar geweest om mijn professionele coachingswerk tussen de beesten te doen. Als ik hier met de managers aan 't werk was - altijd in stadskleren en op hakken - speelden de dieren daar geen enkele rol in. Er was zelfs geen poes bij aanwezig. Te huiselijk, te afleidend, niet professioneel genoeg etc. etc.
Maar zo langzamerhand is de Familie Bofkont de wereld aan 't veroveren.
Ze horen er bij.
"Hee Daf! Hoe is het met die ouwe moeder?" riep iemand naar me toen ik zaterdag in Amsterdam met de trekkeroptocht meereed. Die ouwe moeder? Die ouwe moeder?
O natuurlijk! Hij bedoelt La Mama!
Wat is dat leuk om te horen. Er wordt naar La Mama geinformeerd. Ze doet er toe.
Zoals alle Bofkonten er toe doen. De tijden zijn veranderd.
Was ik eerst de tijd veel te ver vooruit, nu hebben we de tijdgeest mee.
Mina, Mozza, Bessie, Bokkie en Knorrie, zij waren allemaal toevallig binnen toen de Las Vegas Man arriveerde. En ze bleven gewoon binnen. Hij vond ze leuk. "Kijk een poes," wees hij, toen Sneeuwwitje zich uit de dakgoot liet vallen en achter het raampje bleef zitten kijken.
Zelfs toen Mina bovenop het hoofd van Bokkie & Bessie dreigde te poepen en Herman de focus verstoorde omdat hij kwam informeren of Mozza buiten kwam spelen. Het was allemaal volkomen vanzelfsprekend.
Op die momenten voel ik mij de koning te rijk. Alles is hier met elkaar verbonden geraakt.
Werk, beesten, leven. Dit is 't. Dit ben ik. Dit zijn de beesten. Dit mag er zijn.
Maar we zijn er nog lang niet. Kreeg een mail van een trouwe bofkontfan.
Ze had net de vriendschap met haar beste vriendin verbroken door een ruzie over varkens:
'Dag Dafne,
Gisteren las en zag ik over de miljoenen varkens die levend begraven werden. Ik plaatste de link op ons forum en zei: de andere kant van de vleesindustrie, zonder vraag geen aanbod. Misschien moeten we als mens eens kijken wat we met de wereld doen, met dieren doen en wat we kunnen verbeteren. Al die ellende van de vleesindustrie, dit soort wantoestanden doen je daar toch over nadenken. Het is toch gek dat we het konijntje op de kinderboerderij zielig vinden en alle varkentjes en koeien normaal vinden.'
Toen haar vriendin dat bericht op het forum las, ontstak ze in grote woede.
Wonderlijk genoeg niet om dat verschrikkelijke varkensleed.
Maar om de plaatsing van dat bericht!
Dat bericht had de Bofkontfan nooit mogen plaatsen!
Was ze soms een vleeshater of zo?
Ik heb Bofkontfan teruggemaild dat haar 'vriendin' zich als vleeseter waarschijnlijk heel schuldig voelt, en daarom als een wilde om zich heen begint te meppen.
Jammer van de vriendschap, maar zulke 'vrienden' wil je toch ook helemaal niet meer hebben, denk ik. Neemt niet weg dat het pijnlijk is voor de vegetarische Bofkontfan. En niet in de laatste plaats voor de Koreaanse varkens...
Ruzie om varkensleed. Goed teken. Dierenleed laat de gemoederen niet meer ongemoeid. De maatschappelijke discussie en bewustwording over wel/geen vlees is niet meer weg te denken. Er worden festivals georganiseerd, er komen parttime vegetariers, er wordt over nagedacht, ruzie over gemaakt. Kortom de boel is in beweging.
De Volkskrant kwam gister met een verslag over een voorstelling rondom twee varkens.
Een Gasconne varken (Familie Kraak! ) en een Baambrugse Big (zoals Miss Piggy, Beertje, Aagje, Repelsteeltje e.v.a. hier!) werden op theatrale manier bereid tot geglaceerde varkensnek. 'Hoogmis voor het goddelijke varken.' Inclusief een orgastisch applaus volgens de Volkskrant.
Heel wat anders dus dan levend begraven worden :-(
Het zijn de twee uitersten: Levend begraven worden of van het uitbenen en de bereiding een voorstelling maken.
Daar tussenin zit de discussie en de bewustwording.
Maar wat ben ik blij dat die ouwe moeder nu op Het Beloofde Varkensland woont.
Haar te zien genieten van haar welverdiende oude dag (170 biggen!) is elke dag opnieuw een feest. Daar kan geen geglaceerde varkensnek tegenop :-)
Woensdag 16 maart 2011
De Dag van Mozzarello ontdekt Het Beloofde Varkensland...
Vandaag deel 2 van het fotoverslag: Mozzarello op Het Beloofde Varkensland.
Afgelopen maandag maakte hij zijn deurtje open en stond ineens midden tussen de ontbijtende varkens.
Het werd een ware ontdekkingstocht over het erf bij Familie Bofkont.
Na afloop viel hij in een diepe slaap. Doodop van het avontuur.
Met Dolle Mina aan zijn zijde en Bokkie & Bessie lekker tussen hen in.
Veilig en vertrouwd.
Nieuwe energie opdoen voor nieuwe avonturen.
DANSEN MET KALFJES
Dinsdag 15 maart 2011
De Dag van De Turkse Varkensmasseur...
Nou hier is ie dan, de Turkse Varkensmasseur. Zo vanuit Turkije naar Het Beloofde Varkensland. Met een tussenstop in Groningen, want daar woont zijn Nederlandse geliefde. Voor het programma Vakantieliefdes van Net 5 kwamen ze dus helemaal vanuit het hoge noorden naar de varkens. Hoe dat was? Daar kan ik kort over zijn. Deze Turkse moslim heeft er nog een liefde bij... Miss Piggy!
Maandag 14 maart 2011
De Dag van Mozzarello & Co...
Had al een logje klaar over de Turkse Varkensmasseur (ja, een moslim verliefd op Miss Piggy!), gooit Mozzarello roet in het eten.Want vanochtend maakte Mozza zelf met z'n lange punttong het deurtje open en stapte zo midden tussen de ontbijtende varkens.
Wat een lef!
De Turkse Varkensmasseur moet dus nog even op zijn beurt wachten.
Mozzarello heeft vandaag de hoofdrol.
Afgelopen zaterdag voor 't eerst naar buiten met zijn Dolle Mina.
En nu al een van de toonaangevende beesten op Het Beloofde Varkensland.
Ik wist al veel over buffels van horen zeggen.
En inmiddels ook uit eigen ervaring.
Dat waterbuffels net varkens zijn. Dat ze knorren i.p.v. loeien, bij warm weer een modderbad nemen, dat ze zelf deuren open maken en dat ze minstens zo intelligent als varkens zijn en zeker zo hooggevoelig.
Maar dat Mozzarello ook meteen een massage kwam halen in de Varkensmassagesalon, dat slaat werkelijk alles.
Een fotoverslag. We beginnen met de workshop van afgelopen zaterdag:
WORKSHOP DANSEN MET KALFJES
MORGEN DEEL 2 - MOZZA OP MAANDAG
Zondag 13 maart 2011
De Dag van Niet met Zeeman naar Paradiso...
't Zou vandaag nog wel zo'n leuke dag gaan worden.Had me er al tijden op verheugd.
Platteland als Podium op Paradiso, het slot
van een langdurig kunstproject over de relatie
tussen het platteland en de stad.
Vandaag zouden we met Zeeman gaan (zie ook weblog gister).
We gaan niet.
Wat is er gebeurd?
Het begon gisterochtend.
Ik wist dat de tweedaagse slotfase ingeluid zou worden met een trekkeroptocht door de stad.
Maar het was nooit de bedoeling geweest dat wij daar aan mee zouden doen.
Ik heb niet eens een trekker (is wel een hartewens, een eigen trekker ooit, een oldtimer).
Maar toen ik 's ochtends onder de douche stond, zat die trekkeroptocht ineens in mijn hoofd.
Waarom zouden we de trekker niet lenen van buurboer Henk en meerijden met ons mobiele boerderijtje?
Ter promotie van het evenement in Paradiso en met de aankondiging dat Zeeman zondag zou komen?
Ik stormde de douche uit, checkte hoe laat die optocht zou beginnen en rende het erf op naar Orson en Dennis: "Joehoe! Ik heb wat bedacht!" Het was inmiddelds 9.00 uur geweest.
Nog krap 2 uur waarin:
1.
We de zooi van het Dierendagevenement (Zuidas) nog uit het boerderijtje moesten sleuren...
2.
Er nog een leeggelopen band van het mobiele boererijtje opgepompt moest worden...
3.
In het dorp krijtjes gekocht moesten worden...
4.
Het boerderijtje aan de buitenkant gepimpt moest worden...
5.
De trekker bij boer Henk opgehaald moest worden...
6.
Het Knormasker gerepareerd moest worden...
7.
Mijn hoge hakken gepoetst moesten worden...
8.
De accu van de fotocamera opgeladen moest worden...
9.
Erin en Maya gebeld moesten worden om te vragen of zij alles konden voorbereiden voor de workshop 'Dansen met Kalfjes', die om 2.00 uur op Het Beloofde Varkensland zou beginnen...
10.
EN DE TREKKEROPTOCHT ZOU OM 11 UUR IN AMSTERDAM VAN START GAAN...
Knor stormde om 10.30 uur het erf af op de trekker plus boerderijtje richting Amsterdam.
Ik moest de poezen nog eten geven, plus nog 10 andere last minute dingen.
Maar omdat Knor toch niet hard kon, hoopte ik hem halverwege nog wel ergens in te halen.
Op het Surinameplein (verzamelpunt van de trekkeroptocht) zou ik bij Knor op de bijzit van de trekker springen in overall en hoge hakken (Berendien op Sjiek in de stad).
En zo zouden we de stad door gaan met als eindpunt Paradiso op het Leidse Plein.
Het werd anders.
Toen ik het erf afreed zag ik dat ik geen benzine meer had. Tanken! Tijdverlies!
Ik probeerde Knor mobiel te bellen, maar die kon er geen woord van verstaan door het lawaai van de trekker. Dan het risico maar nemen van nog niet tanken en ik plankte richting Amsterdam.
Vlak voor de stad zag ik Knor rijden.
Of eigenlijk zag ik allemaal mensen schaterlachend wijzen en joelen
en toen ik een stuk of wat auto's gepasseerd was, bleek dat om Knor te gaan.
Een varken op een trekker!
Op de hoogte van het Stadionplein had ik werkelijk geen druppel bezine meer en ik gebaarde naar Knor dat ik moest tanken. Knor scheurde door naar het Surinameplein. Het was bijna 11.00 uur.
Benzine tanken in overall op hakken en afrekenen. Werd bij de kassa meteen aangesproken.
"U bent toch van die varkens? Kan het zijn dat ik je op televisie heb gezien?
En zagen we net ook niet een varken op een trekker voorbij rijden?"
Leuk. Ik kwam meteen in de stemming. Ze wilden van alles weten en ik wilde van alles vertellen, maar er was geen tijd. Ik rende naar buiten, sprong de Volvo in en scheurde naar het Surinameplein. Net te laat.
Toen ik aankwam was de optocht al begonnen.
Fanfare voorop, paarden en wagen, een heel zwikje prachtige trekkers, en de stoet werd afgesloten door Knor. En dat alles begeleid door veel politie.
Weg kans om de Volvo ergens te parkeren en bij Knor op de bijzit te springen. Wat te doen?
Ik nam de gok, zwaaide vrolijk naar de politie, reed razensnel door rood licht, gooide mijn stuur 180 graden om, passeerde links en rechts, wurmde me door alles heen en daar stond ik achter Knor. Ziezo. Knipperlicht aan en de Volvo was onderdeel geworden van de optocht!
En daar ging de stoet. Dit bleek nog veel beter te zijn. Al rijdend kon ik vanuit de Volvo alles fotograferen. De zwaaiende kindjes, de lachende ouders, de mensen achter hun vitrage, heel Amsterdam liep uit. De zon brak door en het prachtige lenteweer en de trekkers brachten iedereen in een euforische stemming.
Iedereen wees, lachte en zwaaide, Knor zwaaide terug, hij leek Sinterklaas wel die Amsterdam binnengehaald werd. En ik kon alles vastleggen op camera. Het varkentje op mijn motorkap deed natuurlijk ook weer mee. Iemand riep dat ie ook zo'n Volvo had en ook zo'n varkentje wilde, er werd op mijn raam gebonsd door een bekende fotograaf waarom er geen varkens in het boerderijtje zaten, een vader met bakfiets en kind reed een poos naast het varkentje mee, kortom de sfeer was geweldig en op ieder terras steeg er een gejoel op.
Op de Willemsparkweg stond een man met een hondje als een wilde te zwaaien. Theodor Holman. Ik toeterde, riep zijn naam door het raampje en over de straat heen hadden we dezelfde herinnering. Dierendag 2001 bij boekhandel Scheltema in dezelfde keet, die toen nog de Scharrelkeet heette.
Ik was trots en blij dat dezelfde keet na 15 jaar nog steeds meedoet en hoe Dennis de bouwval (met dank aan de sloopzucht van de varkens!) weer heeft kunnen omtoveren tot iets moois dat menige Amsterdammer in vervoering bracht.
Gedurende de hele tocht door de stad was de politie mijn beste vriend.
Er cirkelde voortdurend een motoragent om me heen, die me overal doorheen loodste,
door rood licht, trams links over de trambaan liet inhalen, ik mocht alles omdat hij meteen doorhad dat ik Knor op voet moest blijven volgen.
Kortom, O what a perfect day!
Tot we bij Paradiso aankwamen.
Overal auto's, trekkers, trams, mensen, politie, rennende cameraploegen, fotografen, gejoel, geduw. De hele boel stond meteen muurvast. Niemand kon meer een kant op.
Ik werd gebeld door Knor. "Daar verderop zie ik Helena in het gewoel".
Ik stapte uit en daar zag ik inderdaad in de verte tussen de mensenmassa wat zwarte en witte vlekken. Knor en ik er op af.
Helena is een koe. Zij draaft altijd op als er een gelegenheid voor is.
Of liever gezegd moet opdraven. Helena had het niet leuk.
Het geduw, het getrek, het gesol op de trambaan,
het gejoel, ze moest geloof ik ook nog zogenaamd een tram in.
En Helena loeide. En ze loeide maar. En iedereen lachen.
Omdat mensen dat leuk vinden, een loeiende koe. Maar die weten niet beter.
Ik wel. Knor ook.
Koeien zijn introverte dieren.
Als een koe loeit, is er altijd iets aan de hand.
Helena was ontredderd. Daarom loeide ze zo. Arme Helena.
Wat had ik het met haar te doen.
We zijn meteen weggegaan, terug naar Het Beloofde Varkensland.
Onderweg wist ik al, we gaan morgen niet meer met Zeeman naar Paradiso.
Op geen enkele manier wil ik via de aanwezigheid van Zeeman geassocieerd worden met de ontredderde Helena. Want Helena is vandaag ook nog de hele dag in en om Paradiso, ze treedt op in een voorstelling en wie weet moet ze daar ook door een hoepel springen (ik las dat de hoepel-act haar ook geleerd is).
En toen ik haar gisteravond op het AT5 Nieuws zag wist ik dat dit de enige juiste beslissing is. Daar stond Helena, midden in Burgerking, gepresenteerd als hamburger. Haar geloei was onder de beelden gemonteerd. Maar ik kan dat de makers niet kwalijk nemen. Want een loeiende koe is toch leuk?
We gaan vandaag dus niet met Zeeman naar Paradiso.
Zijn leuke landje bij Paradiso ten spijt.
Zijn ongetwijfeld leuke dag ook ten spijt.
In zijn 'eigen - vertrouwde - omgeving - op - locatie' (eigen mobiele stalletje, eigen bus, eigen buitenruimte, etc.) voelt Zeeman zich altijd een vis in 't water.
'Meet & Greet' met Zeeman, met een grote grijns geniet hij enorm van de aandacht.
Maar wij maken er dan ook meteen een openbare les 'omgaan met dieren' van.
Nooit teveel mensen tegelijk bij hem, niet meteen graaien, geen geduw, geen getrek, etc.
Hoe toon je nu echt respect voor dieren? Wat moet je dan vooral niet doen? Enzovoort. Enzovoort.
Altijd hard werken, maar de moeite waard. In 1 klap een groot publiek bereiken en uit kunnen leggen wat respect voor dieren nu eigenlijk echt inhoudt, dat blijft altijd de moeite waard.
Maar vandaag maar even niet.
Er is nog een lange weg te gaan...
Zaterdag 12 maart 2011
De Dag van Platteland op Podium...
Groot evenement in en om Paradiso, Amsterdam.
Platteland op Podium. Er is van alles te doen.
Vandaag o.a. een trekkeroptocht door de stad.
Morgenochtend een gratis buiten-ontbijt (wel reserveren).
Boerenmarkt, talkshows over koeien zonder oormerken, kweekvlees (ja, Happy Meat!),
een schuurfeest, films, documentaires, installaties, voorstellingen, etc.etc.
Familie Bofkont is ook uitgenodigd. Naast Paradiso ligt een landje aan het water.
Leuk landje. Bezaaid met glas, blikjes, afval en rotzooi van uitgaanspubliek.
Maar alle troep wordt opgeruimd want er komt morgen hoog bezoek:
Zeeman!
Wie anders moet de harten van de Amsterdamse vrouwen gaan veroveren?
Van de Amsterdamse mannen trouwens ook...
Zeeman krijgt veel uitnodigingen. Maar hij is gelukkig selectief.
Stel je voor dat hij overal op in zou gaan, dan zou ik iedere week
wel ergens met hem op kunnen draven. Doet ie gelukkig niet.
'Ja, ik ben d'r gek', hoorde ik hem laatst nog tegen Madame Duroc zeggen.
'Zeeman, voor al uw feesten en partijen? Mooi niet. Ik ga alleen als het echt iets bijzonders is en dan vraag ik mijn eigen muzikant Jaro mee. Weet ik zeker dat het een mooie dag wordt.'
Gelukkig heeft Zeeman deze keer wel ja gezegd.
Want wat is Amsterdam zonder Familie Bofkont als het om het platteland gaat?
Ga straks vast even naar Amsterdam om naar de trekkeroptocht kijken, dan snel terug naar de boerderie voor de workshop (Mozzarello & Dolle Mina kunnen niet wachten!) en daarna weer terug naar Paradiso om het 'Landje van Zeeman' te inspecteren.
Vanavond alle voorbereidingen, mobiele boerderij op orde maken, trekker ophalen, etc. etc.
En dan morgenochtend heel vroeg op pad.
Druk weekend. Maar leuk!
Vrijdag 11 maart 2011
De Dag van Vakantieliefdes & Verliefde Varkens...
Gister is er een Turkse jongen geland op Schiphol.Smoorverliefd op een Nederlands meisje.
Zij stond hem op te wachten. Doodzenuwachtig.
Zou hij echt wel komen?
Zou hij nog verliefd op haar zijn?
Vandaag gaat ze hem Nederland laten zien.
Ze komen samen naar Het Beloofde Varkensland.
Want wat is Nederland zonder Het Beloofde Varkensland, moet de redactie
van het nieuwe TV-programma Vakantieliefdes (Net 5) gedacht hebben :-).
Als er ergens sprake van liefde is, is het wel op Het Beloofde Varkensland.
Ik zal ze de foto's laten zien van een verliefde Zeeman & Lamme Zus.
Dat die liefde inmiddels voorbij is, doet er niet toe.
Er komen altijd weer nieuwe liefdes.
Kijk maar naar Zeeman en Madame Duroc.
En met Lamme Zus is 't ook helemaal goed gekomen.
Die is gewoon lesbisch geworden en al weer jaren gelukkig met Zeeuws Meisje.
Maar laten we niet op de zaken vooruit lopen.
Voorlopig telt er voor deze Turkse jongen en dit Nederlandse meisje
maar één liefde op de hele wereld en dat is de hunne.
En die zal eeuwig duren.
Zo hoort het ook...
Donderdag 10 maart 2011
De Dag van de Webcam in Het Varkenspaleis...
In de Gelderlander stond een artikel over dieren volgen via een webcam.Uilen, vossen, ijsberen, vogels. Allerlei dieren kun je tegenwoordig volgen via de webcam.
De varkens van Het Beloofde Varkensland werden ook in het artikel genoemd.
En nu wil de hele wereld mijn varkens op de webcam zien.
De webcam van Familie Bofkont is zowat ontploft :-)
Webcams op dieren zijn ineens hot.
En dan te bedenken dat we al jaren een webcam op Het Beloofde Varkensland hebben.
Toen Moeke haar biggen kreeg, kreeg ze ook een eigen webcam.
Sinds 2006 reist de webcam al door de stallen en over het erf van Het Beloofde Varkensland. Het is een wonder dat het ding nog leeft. Nou ja, ik geloof dat dit de derde webcam ook al is. Vooral Mozzarello vindt het leuk om met zijn tong het snoer te mollen, en ook de varkens laten de webcam regelmatig alle hoeken zien.
Als ik buiten de deur ben, kijk ik zelf ook regelmatig of alles goed gaat met de beesten. En als ik dat niet doe, krijg ik wel berichten van fans als ze wat bijzonders zien.
Ben gister ook meteen benaderd voor een nieuw tv programma over de webcambeelden van de varkens. Benieuwd hoe je daar televisie over kunt maken. Kan me daar zelf zo 1,2,3 niks bij voorstellen, anders dan dat je al via de webcam een kijkje bij ze neemt.
Wat ik me ineens herinner, is de bevalling van Miss Universe (2007). Die wou maar niet op gang komen. Een trouwe Bofkontfan nam een week vakantie op en nestelde zich voor de webcam. Ze wilde er helemaal niks van missen en heeft die hele week binnen voor de webcam gezeten (terwijl het prachtig warm zomerweer was).
Maar toen het eindelijk zover was nokte de webcam er mee.
Miss Universe stond nog even op en smeet de webcam tegen de vlakte.
Alle vakantiedagen voor niks opgenomen :-( :-)
Zou Miss Universe geen pottekijkers gewild hebben?
Ik weet wel dat ze vlak voor de bevalling nog overal aan stond te trekken en alles haar werpnest in wilde slepen. Stro, hooi, maar ook vuilniszakken, kleren, stro, kranten, snoeren en de videocamera.
Opmerkelijk en interessant was een commentaar op het krantenaritkel van gister in de Gelderlander. Iemand zei het een schending van de privacy van dieren te vinden om webcams op te hangen in het hol van een vos of bij een broedende uil.
Daar heb ik ook al vaker over nagedacht. Kun je dat eigenlijk wel doen?
En als je je dat gaat afvragen komen daar nog veel meer vragen achteraan.
Kan 'aapjes kijken' uberhaupt wel?
Het schaamteloze gestaar naar dieren, al dan niet door webcams of filmcamera's.
Bij mensen kun je dat niet doen. Kleine kinderen komen er nog mee weg, maar niet voor lang, het hoort bij de opvoeding om ze dat af te leren. Het hoort niet.
Kan het dan wel bij dieren? Goeie vraag.
Zou een ethicus zich daar niet eens over willen buigen?
PS
De webcam hangt nu het Varkenspaleis.
's Ochtends om 9.00 uur is het daar een drukte van belang.
Een komen en gaan van varkens.
Kleintjes, grote, hele grote (350 kilo), roze, zwarte, gevlekte,
uit de bio-industrie, maar ook wilde zwijnen.
Het Varkenspaleis is een overdekte ruimte van 300 vierkante meter stro.
Aan een kant een open. De varkens kunnen in en uit lopen.
Daar zijn ze helemaal vrij in. 's Zomers, 's winters, dag en nacht.
Of ze liggen lekker in het stro weggedoken.
Zoals vandaag. Grauw weer, harde wind.
Dan liggen wij toch ook 't liefst in bed met een warme kop thee en een goed boek?
Woensdag 9 maart 2011
De Dag van Dansen met Kalfjes...
Aanstaande ZATERDAG 12 maart is het zover.Tijdens de Familie Bofkont Workshop gaan we Dansen met Kalfjes.
Dolle Mina & Mozzarello gaan de wijde wereld in!
Tijdens het Valentijnsfeest hebben Mina & Mozza zich als echte showdansers ontpopt op de muziek van Vurdalak. Ze vonden de klanken prachtig en sprongen alle kanten op.
De tijd is voorbij gevlogen sinds vorig jaar vrijdag 13 augustus.
Toen werd Mina geboren bij boer Henk.
Boer Henk belde me:
"Dafne, ik heb nu zo'n klein kalfje, zo klein heb ik ze nog nooit gehad.
Veel te vroeg geboren. Maar ze heeft zulke levenslustige ogen."
Ik weet wat er meestal in de melkveehouderij met te vroeg geboren kalfjes gebeurt. Die kunnen niet blijven leven, want ze mogen van de wet niet naar de markt omdat ze te licht zijn. Maar boer Henk belde naar Familie Bofkont. Wat ben ik hem daar nog steeds ontzettend dankbaar voor!
Een maand geleden zag de boer 'Kleintje' weer terug en kon zijn ogen nauwelijks geloven. Wat een beauty is Dolle Mina aan 't worden! Een gekke vraag, zei boer Henk: "Als je haar ooit weg doet, wil ik haar dolgraag terug hebben!"
Maar hij wist wel dat Dolle Mina nooit meer weggaat en ik wist wel waarom hij dat vroeg. Zo'n mooi sterk en MAK kalf (want dat is ze inmiddels geworden door TLC (Tender Loving Care), gaat namelijk een goede melkkoe worden. Zo'n makke moeder krijgt makke kinderen en die kinderen krijgen weer makke kinderen, etc. etc. Makke koeien zijn fijn om mee te werken, dat wil iedere boer wel.
Toen ik pas op de boerderij zat, is het me wel eens door een boer aangeboden. Elk voorjaar twee nieuwe kalfjes naar Familie Bofkont. In het najaar weer terug naar het melkveebedrijf en het voorjaar daarop zou ik dan weer nieuwe kalfjes krijgen. Enzovoort. Altijd leuk voor de mensen, jonge dieren. En de boer kreeg er makke dieren voor terug.
Ongetwijfeld voor veel mensen een aantrekkelijk aanbod. Veel lusten, zo goed als geen lasten. Maar niet voor mij. Oud en grijs wil ik met m'n beesten worden.
Van Oude Dieren en de Dingen die voorbijgaan. Daar ben ik van.
Kijk maar naar Brutale Griet & Rosamunde. Stel je voor dat ik hun grijze haren had gemist!
Of een wedstrijdje grijze haren tellen met Vrouw Vos. Wie wint? Zij of ik?
Terug naar Dolle Mina. En Mozzarello niet te vergeten. De lieve ogen, de brede tanden, de lange gladde blauwe tong. En niet te vergeten zijn kwajongensstreken. Mozzarello heeft zijn eigen leven gered.
Als hij niet vanf het begin zo'n klimmer was geweest en daarbij zijn rechtervoorpootje had verzwikt, was ie vanaf de buffelfarm meegegaan met de afmester en zat zijn leventje er nu al voor de helft op. Maar dat pootje was lastig voor de opkoper, want extra zorg, dus laat 'em nog maar even op de buffelfarm blijven tot die poot weer genezen is. Dan wordt ie alsnog opgehaald.
Het ging gelukkig anders. Mozzarello woont hier nu ook al weer 5 maanden.
Over 30 jaar hopelijk nog. Wat een mazzel dat ik 110 ga worden!
Mina & Mozza hebben dikke verkering. Zaterdag gaat het jonge paar de wijde wereld in.
Wie er bij wil zijn, is van harte welkom op de extra ingelaste workshop.
Want zo'n bijzondere gebeurtenis hou je toch niet voor jezelf?
Dinsdag 8 maart 2011
De Dag van Biggen, Varkens en Zwijnen...
Met hoeveel varkens zouden we al te maken hebben gehad?Ontelbaren. En dan heb ik het nog niet eens over Familie Bofkont.
De afgelopen jaren hebben heel wat varkens de revu gepasseerd.
Hangbuik, Gottinger, Kune kune, Yorkshire, Yucatan, allerlei kruisingen,
noem maar op. Varkens. Klein, groot, dik en dun.
Redden, herplaatsing, vervoer, operaties, workshops, lezingen, publicaties en advies.
'Ich bin von Kopf bis Fuss auf Schweine eingestellt,
denn das ist meine Welt und sonst gar nichts' :-)
Vorige week zag ik na lange tijd Lotje weer terug. Een schat van een oversized hangbuikzwijn. Lotje was ouder geworden en miste de hond des huizes, die nog niet zo lang overleden was. Waar merk je dat aan? vroeg ik aan de eigenaar. 'Ze staat af en toe een beetje te huilen', vertelde ze, en ze deed het geluid voor.
Onmiddellijk moest ik denken aan een mail die ik onlangs kreeg van een dame met een rouwend hangbuikzwijn:
'Eind december is onze Zweinstijn (gecastreerde beer) plotseling dood gegaan. Zweinstijn was altijd samen met onze knorrige Knor (zeug). Knor was nooit zo lief voor Zweinstijn, maar is nu volledig van slag. Zij doet haar behoefte in haar slaapverblijf, slaapt veel meer dan anders en eet bijna niet. Als ik haar roep, uit een diepe slaap, of nog met wat extra stro toe dek, lijkt het wel alsof ze huilt...'
Dit was mijn antwoord aan haar:
Knor zal Zweinstijn ongetwijfeld missen, maar het is niet onverstandig om ook goed te onderzoeken of ze lichamelijk niks mankeert. Hoe oud is ze? Eet ze nu weer? Hoe is de ontlasting? Wat is haar temperatuur? Als een varken niet eet, is er meestal iets aan de hand!
Daarop heeft ze de dierenarts laten komen (die haar zei niet veel van hangbuikzwijnen te weten).
De dierenarts is inmiddels bij Knor geweest en had geen goed nieuws. Haar temperatuur was zo laag dat hij het niet kon meten. Hij heeft haar antibiotica, pijnstiller en nog iets gegeven. Hij weet niet of ze het redt. Morgen komt hij weer langs.
En zo mailden we verder over het wel en wee van haar arme Knor.
Toen ik las dat Knor de hele tijd met haar achterpootjes bewoog,
wist ik dat het groot alarm was.
Het huilen van de veronderstelde rouw bleek huilen van pijn te zijn. Buikpijn.
Wat ik meteen al vermoedde bleek helaas waarheid. Er was niks meer aan te redden.
Even terug naar Lotje. Vermoedelijk heeft ze last van artrose, dé kwaal bij ouder wordende varkens en heel goed te behandelen met glucosamine voedingssupplementen.
Als de pijn erger gaat worden gecombineerd met pijnstillers en maagbeschermers.
Lotje kan er oud mee worden en dat gun ik haar en de eigenaren van harte,
want ze heeft een moordleven bij deze mensen.
Gistermiddag brandde ik een kaarsje voor het magere varken dat ik vorige week bezocht op de kinderboerderij. Een turbulente ontmoeting met de mensen aldaar. Uiteindelijk kwam het toch tot een rustig gesprek over hun oude varken. Dit varken had geen toekomst meer en mijn advies was haar nog poosje schandalig te verwennen met alle lekkers dat God verboden heeft, maar waar varkens dol op zijn en haar dan te laten gaan. Na mijn komst is de kwestie nog doorgesproken met hun dierenarts en die kwam ook tot dezelfde conclusie.
De kinderboerderijbeheerder nam vervolgens de wijze beslissing het oude varken in te laten slapen. Gister was het zover. Ik heb 's ochtends nog even gebeld om haar sterkte te wensen. Ze had vrede met het besluit, waar ze in gedachten al veel langer mee bezig was geweest, vertelde ze. Een welverdiende rust voor dit lieve dier.
Iets anders over ouder wordende varkens:
Vrouw Vos is berig! Dat is lang geleden!
Maar ik weet nog dat als Vrouw Vos berig was, dan vloog iedereen alle kanten op.
Wat een powerlady!
Alleen al dat geblaf en die geluiden, dan maakte je wel dat je weg kwam.
Vandaag is het weer eens zover. Kees sloeg alarm.
'Vrouw Vos doet zo gek. Ze zit de hele tijd achter me aan en ze neemt geen
no for an answer.'
Hahaha, die Vrouw Vos.
Teken dat het heel goed met haar gaat en de goede zorg voor haar artrose vruchten afwerpt.
En zo gaat het leven op Het Beloofde Varkensland weer door.
Geen dag gelijk, altijd wat anders en never a dull moment...
Maandag 7 maart 2011
De Dag van Van Alles & Nog Wat...
Drukke week voor de boeg.Straks 'varkensvergadering' op de Zuidas, daarna naar Paradiso
ter voorbereiding van Platteland op het Podium,
morgen de mobiele boerderij van Zeeman onder handen nemen,
trekker regelen, etc. etc.
En dan nog kopzorgen over Juffrouw Loes.
De prikpil is niet gelukt.
Tot 3x toe geprobeerd met een massage.
Ze ging wel liggen, maar rook meteen onraad als Peter in haar buurt kwam.
De naald is ook niet gemaakt - en dus niet geschikt - voor haar stugge huid.
Hoe nu verder?
Daar moet ik nog eens heel goed over nadenken...
Zondag 6 maart 2011
De Dagen van Arie Bombarie...
Arie Bombarie heeft een paar prachtdagen achter de rug.Ten eerste heeft ie vrijdag de dag van z'n leven gehad tijdens de opnamen voor Peter. R. de Vries.
Zonder Arie Bombarie waren we nergens geweest.
Acteur, regisseur en opname-leider.
Arie Bombarie was het allemaal.
En niet te vergeten zijn glansrol als rechercheur.
Toch ook niet onbelangrijk als het om een reconstructiefilm gaat voor het programma van Peter R. de Vries. Arie Bombarie onmisbaar in het oplossen van een moord uit 2001.
In april gaan we het allemaal op televisie zien.
En gistermiddag groot feest met drie Feestvarkens.
Leonie, haar moeder en Kees vierden hun verjaardag op Het Beloofde Varkensland.
Leonie hoorde mij ooit op tv bij Jack Spijkerman, met varkentje Miss Universe op tafel, vertellen over een cursus varkensmassage. Die is gek, dacht ze toen. Wie gaat er nou varkens masseren?
Leonie en Kees (Zachte Kees voor intimi) pasten een paar jaar geleden een middag op Pietje. Pietje in de box in hun huiskamer. Wat een feest!
Ze hoopten dat ik hem nooit meer kwam ophalen...
Leonie's moeder kwam 's middags op de thee bij dochterlief en werd ook meteen stapelverliefd. Gister zag ze Piet terug, ruim 2,5 jaar later. Een mooi weerzien.
Maar laten we Arie Bombarie niet vergeten. Eigenlijk is hij Leonie's grote liefde. Leonie stuurde haar baas, Arie de Gans geheten, al eens per ongeluk een mail met de aanhef Beste Arie Bombarie :-) Zo in de ban was ze geraakt van Arie Bombarie tijdens haar eerste bezoek aan Het Beloofde Varkensland.
Dus Arie Bombarie was ook van de partij op het feest gister.
Zoals altijd waren de gasten verdeeld. Sommigen meteen weg van hem, anderen als de dood voor zijn aanwezige presence.
Maar - ook zoals altijd - Arie B. kwam, hij zag en hij overwon.
Hij werd de eregast, heeft er weer vele fans bij en liet zich alles goed smaken.
Vanmiddag weer een workshop.
Arie Bombarie heeft zich al weer ingeschreven...
Vrijdagavond 4 maart 2011 - 23.00 uur
BELANGRIJKE MEDEDELING
Wil de dame die dierenarts Peter Klaver vrijdagmiddag 4 maart 2011 belde over het castreren van haar biggetjes zo spoedig mogelijk contact opnemen met Het Beloofde Varkensland? mail@hetbeloofdevarkensland.nl of telefoon 06 510 00 520
WAT IS ER AAN DE HAND?
Vrijdagmiddag 4 maart was Peter op Het Beloofde Varkensland. We zaten middenin een drukke middag met veel varkensklussen toen zijn mobiel ging.
CASTRATIE TE JONGE BIGGEN
Een dame vertelde dat haar dierenarts haar 8 dagen oude hangbuikbeertjes zou komen castreren en vroeg om de dosering voor een plaatselijke verdoving. Peter vertelde haar dat de biggetjes te jong waren voor castratie en dat plaatselijke verdoving absoluut niet afdoende is. Wij doen het altijd onder algehele narcose en ook pas als de biggen wat ouder zijn, zodat ze een dergelijke ingreep ook kunnen doorstaan.
DIERENARTS
Waarop de vrouw zei dat haar dierenarts niet weet hoe hij een big moet narcotiseren, daarom koos voor plaatselijke verdoving en dat hij het makkelijker vond heel jonge biggetjes te castreren (de hevig spartelende en gillende biggetjes zijn n.l. beter in bedwang te houden als ze heel klein zijn, omdat ze dan nog niet zo sterk zijn).
GEEN TELEFOONNUMMER
Toen het gesprek verbroken was, overlegden we even en besloten haar tot andere gedachten te brengen. Ik bel haar wel even terug, zei ik.
En toen bleek er geen nummer in de dispay te staan.
Balen!
BELT U MIJ!
Lieve mevrouw, ik hoop zo dat de ingreep nog niet plaatsgvonden heeft.
Wilt u mij alstublieft bellen, dan kan ik u haarfijn vertellen wat uw biggetjes te wachten staat volgens de methode van uw dierenarts.
PIJNBESTRIJDING
Als het al wel gebeurd is, dan weet u inmiddels wat een gruwelijke ingreep uw beertjes hebben moeten doorstaan en kan ik u inlichten over pijnbestrijding en hoe om te gaan met getraumatiseerde biggen. Ik hoop zo dat het nog niet te laat is!
Dafne Westerhof - Het Beloofde Varkensland
Vrijdag 4 februari 2011
De Dag van Mensen & Varkens...
'Wie een mens redt, redt de hele mensheid', zegt Jessica Durlacher in Trouw.Zou dat ook voor varkens opgaan?
Ik kan heel lang kijken naar de varkens in de megastal van LEN uit de NRC van gister.
Knap getekend.
In collectieve gespannen afwachting en toch op ieder smoeltje een eigen expressie.
En...welke partij heeft gewonnen?
Op Het Beloofde Varkensland wordt 't me wel gevraagd:
We hebben een geweldige middag gehad,
maar heeft zo'n druppel op de gloeiende plaat wel zin?
Ja het heeft zin.
Zolang er mensen op Het Beloofde Varkensland komen die zich laten inpakken door een stelletje varkens, heeft het zin. Zelfs Jan Slagter (what's in a name :-)) gaf zich tot zijn eigen verrassing gewonnen. Hij ging naar huis als een gelukkig man.
De Bofkontpartij wint. Keer op keer.
Niet op basis van debatten (proberen te overtuigen is altijd zinloos),
maar gewoon door te zijn wie ze zijn.
Varkens veroveren mensen? Nee.
Mensen laten zich door varkens veroveren. Uit vrije wil.
En dat is de eerste stap naar verandering.
Donderdag 3 maart 2011
De Dag van Mister Frisling & Peter R. de Vries...
Mister Frisling is kwaad. Dat komt zo:Van de week werd ik gebeld door Peter R. de Vries.
Nou ja, niet Peter R. himself, maar door Endemol.
Of ze vrijdagochtend televisieopnamen mochten maken op Het Beloofde Varkensland.
Het zou om een uitzending gaan voor het programma van Peter R. de Vries.
Reconstructie van een misdrijf. Opnamen op het erf.
Inclusief zes acteurs. Zij zouden de situatie naspelen.
Yes! juichte Mister Frisling. Hij was meteen door het dolle heen. Jottem!
Dat gaan we doen! Pief, paf, poef achter de hooikap!
Hij rende meteen naar Juffrouwe Loes.
"Juffrouw Loes! Juffrouw Loes! Er komen boeven! Met echte schietgeweren!
En wij mogen meedoen!"
Juffrouw Loes, ook altijd in voor reuring, liet zich dat geen 2x zeggen.
Ze begonnen meteen te oefenen. "Dan was jij de boef! En dan was ik de politie!
En dan ging ik jou heel hard achterna rennen!"
Maar het gaat niet. Er komt morgen al een andere Peter. Weliswaar ook voor Juffrouw Loes,
maar niet om boefje met haar te spelen. Juffrouw Loes krijgt morgen haar eerste prikpil.
Minstens zo belangrijk, want nog een keer tussen de auto's op de provinciale weg,
dat mag niet meer gebeuren.
En nu loopt Mister Frisling te mokken. Hij heeft zwaar de pest in.
Ik ga straks wel een polderwandeling met hem maken.
Heeft ie toch wat leuks.
Woensdag 2 maart 2011
De Dag van de Bofkontpartij...
'Wat jammer dat er geen Bofkontpartij is, wat zou ik daar graag op stemmen', mailde iemand. 'Iedere Nederlander zou verplicht de Familie Bofkont Workshop moeten volgen', is ook al eens gezegd. Leuk om te horen. Maar mensen verplichten hier te komen, nou nee.Sterker nog, je moet zelfs je best doen om op Het Beloofde Varkensland terecht te komen. Als een bedrijf een offerte vraagt voor een teambuilding, kan het gebeuren dat zo'n aanvraag gewoon tussen de wal en het schip raakt.
Kom daar eens om bij een commercieel - lees marketing gedreven - bedrijf.
Ha een klant! Snel die offerte maken!
Zo gaat het hier niet.
Gister een club marketeers over de vloer.
Natuurlijk wilden ze weten hoe alles zo gekomen is.
En dat het even moeite had gekost om tot de Familie Bofkont door te dringen.
Geen adres of telefoonnummer op de site.
Niet bepaald marketing gericht. Klopt.
Noem het slow-marketing. Maar zelfs dat is het niet.
Eigenlijk is het no-marketing.
Want op het moment dat ik de mail wil beantwoorden blijkt Brutus zijn poot verzwikt te hebben. Of BabyBig is berig en valt iedereen lastig.
Of de post bezorgt eindelijk die scherpe tang voor de hoefjes van Miss X.
Of de voerleverancier staat voor de poort te toeteren.
Of Vrouw Vos moet haar medicatie nog hebben.
Of Herman & Zeus moeten naar even naar hun jongenskamer, want Rosamunde is tochtig.
Enzovoort, enzovoort. Er is altijd wel een brandje te blussen.
En Familie Bofkont gaat altijd voor. Hun wel en wee is onze 'core-business'.
Zo kan het dus gebeuren dat de aanvraag voor dat teamuitje uit mijn hoofd valt:
'Enige tijd geleden heb ik u ook al een mail gestuurd met een aanvraag voor' etc. etc.
Maar als je dan uiteindelijk toch ( de aanhouder wint :-) ) tot de wereld van Familie Bofkont bent doorgedrongen, word je met open armen ontvangen. Dan draait Vrouw Vos zich knorrend van genoegen op haar zij en nodigt je uit bij haar te komen liggen, dan daagt Juffrouw Loes je uit tot een stoeipartijtje, dan word je geraakt door de geschiedenis van La Mama.
Die verhalen worden dan weer doorverteld, de volgende dag op de werkplek.
Mond tot mond reclame dus. De enige echte. Zelfs die authentieke vorm van reclame hebben mijn varkens en koeien opnieuw leven ingeblazen. Wat hebben we toch veel aan die beesten te danken. Geen wonder dat die Bofkontpartij gewenst is :-)
| mail@familiebofkont.nl | www.familiebofkont.nl |